بررسی رابطه بین توزیع درآمد و تورم در استانهای کشور برای سالهای 86-1365

در سال های اخیر مقوله توزیع درآمد و تورم به صورت گسترده ای در مباحث کلان اقتصادی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. در ادبیات اقتصادی از تورم به عنوان یک عامل مهم و تأثیرگذار بر توزیع درآمدها یاد می شود. اقتصاد ایران به لحاظ ساختار ناهمگنی که دارد علاوه بر اینکه طی بیش از سه دهه دستخوش تورم نسبتاً بالایی بوده است، از نابرابری در توزیع درآمدها به ویژه در برخی استان های کشور در امان نمانده است. هدف اصلی این پژوهش تحلیل رابطه میان توزیع درآمد و تورم در استان های کشور طی دوره (1365-1386) می باشد. مطالعه روند ضریب جینی و شاخص های توزیع درآمد در استان ها و کشور ایران، در دوره زمانی مورد بررسی نشان می دهد که توزیع درآمدها در کشور از وضعیت نامطلوبی برخوردار بوده است. از این رو شناخت عوامل موثر در بهبود وضعیت توزیع درآمدها در اقتصاد ایران از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این پژوهش با استفاده از آمارهای مربوط به توزیع درآمد و تورم در استان های کشور طی دوره فوق الذکر به بررسی رابطه ی توزیع درآمد و تورم در استان های کشور پرداخته است. به منظور دسترسی به هدف مورد نظر، از مدل تجربی ارائه شده توسط گالی و هایون (2001) استفاده شده است. روش بررسی در این پژوهش روش پانل دیتا می باشد، که با استفاده ازداده های مربوط به استان های کشور و با استفاده از نرم افزار eviews 6، مدل مورد نظر برآورد شده است. یافته های این پژوهش نشان می دهند رابطه بین توزیع درآمد و تورم در استان های کشور به صورت u شکل است. به عبارت دیگر برای تورم کم، اثر برابرگر و برای تورم های بالا، اثر نابرابرگر در توزیع درآمد وجود دارد. همچنین نتایج حاصل، وجود رابطه یک طرفه از تورم به سوی توزیع درآمد را نشان می دهد. از طرف دیگر نتایج این پژوهش نشان می دهد سطح معنای بیکاری، هزینه های دولت و متوسط هزینه های خانوار، به ترتیب با 85%، 88% و90% اثر مثبت بر ضریب جینی و مالیات های مستقیم، با سطح معنای 95% اثر منفی بر ضریب جینی دارد.